O parafii

Historia parafii

Historia miejscowości Wiewiórka sięga czasów wczesnośredniowiecznych. Zapiski w księdze beneficjentów Diecezji Krakowskiej wskazują na to, że była to spora osada, w której uprawiano 40 łanów ziemi. Jednym z właścicieli wsi był sam Zawisza Czarny. Na terenie Wiewiórki istniał niegdyś drewniany kościółek pod wezwaniem świętej Katarzyny, po którym zachowały się odkryte stosunkowo niedawno pozostałości fundamentów. Na kartach historii wsi nie brak dramatycznych wydarzeń. Podczas rabacji chłopskiej doszło do rozlewu krwi. Tragiczna w skutkach była także pacyfikacja wsi podczas II wojny światowej. Zginęły wówczas 23 osoby.

Do 1987 roku mieszkańcy Wiewiórki przynależeli do parafii w Zasowie. Jednakże już od lat siedemdziesiątych zabiegali o wzniesienie własnej świątyni. W dążeniu do celu wspierał parafian ówczesny proboszcz z Zasowa ksiądz Władysław Grzesik. Ostatecznie budowę kościoła udało się rozpocząć w 1980 roku. Parcela pod świątynię była darem od parafianki Stefanii Koza. Projektantem budowli był natomiast profesor Józef Brongiel. Niedługo po rozpoczęciu budowy księża z Zasowa mogli przyjeżdżać do Wiewiórki by odprawiać Msze Święte w dolnej kondygnacji powstającego kościoła. Już w grudniu 1980 w murach świątyni odbyła się pierwsza pasterka. Dwa lata później, w kwietniu 1982 roku, w parafii celebrowano uroczystość wmurowania kamienia węgielnego przez biskupa Jerzego Ablewicza. Budowa przebiegała sprawnie i bez zakłóceń, o co zadbał także ówczesny proboszcz z Zasowa ksiądz Szczepan Kasiński. Staraniem księdza Kasińskiego powstawała jednocześnie plebania. W końcu Wiewiórkę odłączono od macierzystej parafii i wydanym przez biskupa Jerzego Ablewicza 4 sierpnia 1987 roku dekretem, ustanowiono samodzielną placówkę duszpasterską pod wezwaniem świętego Maksymiliana Marii Kolbego. Pierwszym proboszczem został ksiądz Jacek Szara. W 1989 roku rozpoczęto prace mające na celu doposażenie kościoła oraz upiększanie jego otoczenia. Nad wszelkimi podejmowanymi przedsięwzięciami czuwa ksiądz proboszcz z wraz z parafialną radą duszpasterską. W 1996 roku nieopodal świątyni stanęła dzwonnica, którą poświęcił biskup Jan Styrna. W 1999 roku został mianowany nowy proboszcz ks. Józef Janas, który kontynuował dzieło poprzednika: wyposażenie i upiększanie świątyni. Wiele elementów wyposażenia ufundowali darczyńcy. Do wartych uwagi komponentów wystroju zaliczyć należy marmurowy ołtarz, ambonę czy stacje Drogi Krzyżowej. Także obrazy Matki Bożej Nieustającej Pomocy, Jezusa Miłosiernego oraz Matki Boskiej Częstochowskiej (w zakrystii). Na uwagę zasługuje także figura patrona świętego Maksymiliana, wykonana przez profesora Kazimierza Klimkiewicza. Oprawę muzyczną zapewniają wysokiej klasy organy piszczałkowe. Światło wlewa się zaś do wnętrza świątyni przez barwne witraże. Wart podkreślenia jest fakt, że dzieło budowy mogło być zrealizowane wyłącznie dzięki niezwykłemu zaangażowaniu parafian. Łącząc siły z oddanymi swej pracy kapłanami, do jakich Wiewiórka niewątpliwie miała szczęście, wznieśli i wyposażyli oni imponującą świątynie. W podziękowaniu za ofiarność parafian, umieszczono w kościele tablice upamiętniające ich szczodrość. W 2022 roku posługę w parafii zakończył ks. Józef Janas, odchodząc na zasłużoną emeryturę. Od 2022 roku proboszczem został ks. Robert Głuchowski.